پژوهشها و یادداشت‌های احمد خامهیار در حوزه مکانهای مقدس و زیارتگاه‌های اسلامی
چکیده: در این نوشتار، دو لوح آهنی با کتیبه‌های خط کوفی، متعلق به درهای آستان حضرت عبدالعظیم و برج طغرل معرفی شده است. از بانیان این دو کتیبه، به عنوان عبدالصمد بن فخراور و عبدالوهّاب بن فخراور قزوینی یاد شده و نویسنده مقاله تلاش کرده است میان این دو ارتباط برقرار کند.
گونه‌ای از زیارتگاه‌های نسبتاً رایج در ایران، امامزاده‌های موسوم به «غیبی» (یا اسامی معادل آن همچون پیر غیب، شاه پیر غیب و سلطان پیر غیب) است. مطالعه شمار قابل توجهی از امامزاده‌های غیبی نشان می‌دهد که داستان پیدایش بیشتر آنها در باورهای عامیانه مردم، مبتنی بر ناپدید شدن یک یا چند امامزاده در محل زیارتگاه است که معمولاً در حال...
در ضمن یادداشت‌های منتشر شده در شماره نخست فصلنامه کتاب‌گزار، مقبره «خان خیوه» در تهران را بر اساس یک عکس قدیمی آن از آلبوم تصاویر عکاس ایتالیایی لویجی پِشِه (Luigi Pesce) در آرشیو کتابخانه ملی پاریس، معرفی کردیم.
مرحوم محمدتقی مصطفوی به وجود لوح مزار کوچکی از جنس کاشی لعابدار فیروزه‌ای رنگ در بقعه امامزاده یحیی واقع در محله‌ای به همین نام در ضلع شمالی خیابان ۱۵ خرداد، در میان بافت قدیمی شهر تهران اشاره کرده که شکل آن مستطیل و طول (ارتفاع) و عرض آن ۴۴ × ۲۹ سانتی‌متر بوده است.
محمدامین‌خان فرزند الله‌قلی‌خان ازبک، که در منابع فارسی از وی به عنوان «خانِ خیوه» یا «خان خیوق» یاد شده، از سلسله ایناق از خوانین خیوه است که در سال ۱۲۶۱ق پس از برادرش رحیم‌قلی‌خان به حکومت رسید.
از جمله مهم‌ترین آثار تاریخی از میان رفته قم، بنای آرامگاهی یا زیارتگاه کهنی واقع در محدوده قبرستان درب بهشت (گلزار شهدای کنونی) بوده که گویا تا نیمه‌ها یا شاید اواخر دوره پهلوی پابرجا بوده، اما امروزه هیچ نشانی از آن باقی نمانده است.
در میان شمار فراوان مزارات منسوب به امامزادگان و پیران و دیگر شخصیت‌های مقدس در ایران، گاه می‌توان قبور منسوب به برخی شخصیت‌های اسطوره‌ای و شاهنامه‌ای را نیز سراغ گرفت که صورت زیارتگاهی اسلامی را یافته است.
در سده هفتم هجری، ریاست و حکمرانی ری و توابع آن از جمله ورامین را چند تن از رجال یک خاندان سادات علوی حسینی به توارث از یکدیگر برعهده داشته‌اند که در برخی منابع، از آنها به عنوان ملوک ری یاد شده است. آگاهی‌های موجود درباره این خاندان در منابع تاریخی، بسیار اندک و پراکنده است و در واقع می‌توان...
به تازگی کتابی با عنوان «عارفی بر خرابه‌های جندی‌شاپور» منتشر شده است که نویسندگان آن، آقایان محمدحسین حکمت‌فر و حسین نصیرباغبان، بقعه شاه ابوالقاسم دزفول را نه گور یعقوب لیث، چنانکه از حدود صد سال پیش به اشتباه شهرت یافته، بلکه مدفن ابوالقاسم بن رمضان بلخی می‌دانند.
تصاویر ارسالی آقای سعید طاووسی مسرور، پژوهشگر تاریخ اسلام؛ بخش دوم: برخی امامزادگان شهرستان ساوجبلاغ (تاریخ عکسها: ۲۲ آبان ۱۳۹۴)
آخرین دیدگاه‌ها